Наталья Федоровна Копытина

1885 жылы 25 тамызда Тамбов губерниясының Лебедянск ауданы, Куйман болысы Парой (Порой) ауылында шаруа отбасында дүниеге келген.

1937 жылға дейін жеке шаруашылықпен айналысты.

Сталиннің 1937 жылғы жаппай тұтқындау туралы бұйрығына байланысты НКВД қызметкерлері ауылдағы бір-екі куәгерден жауап алды; олар сол өздерінің ауылында шіркеуге жиі баратын, бір-бірінің  үйлерінде жиналатын, шіркеу әндерін айтатын, Інжілді оқитын, сонымен қатар орманға жиналып, сол жерде шіркеу әндерін айтатын шіркеу қызметкерлерінің контрреволюциялық тобы бар екенін, ал әндерінен кейін антисоветтік үгіт-насихат жүргізіп, коммунистер өздеріне жасаған тұрмыс жағдайына шағымданатындарын айтып берді,

1937 жылы 17 желтоқсанда билік ауылдағы діндарлардың бүкіл тобын, оның ішінде Наталья Федоровнаны да тұтқындап, оны «Ол контрреволюциялық шіркеу тобының белсенді мүшесі болды және діни наным-сенімдерді пайдалана отырып, халық арасында антисоветтік үгіт жүргізді».Сол күні Наталья Федоровнадан тергеуші жауап алды. Тергеу кезінде ол Данков түрмесінде болды. Ол «Гамаюнова И.В., Ильин В.В., шіркеулік-шаруалар және т.б.,ісі, Рязань 1937 ж.". топтық ісі бойынша тергеуден өтті. Ол кінәсін мойындамады.

1937 жылы 30 желтоқсанда НКВД Үштігі «Контрреволюциялық шіркеу тобына мүше болу, еңбек тәртібін бұзуға бағытталған кеңестік және колхозға қарсы үгіт-насихаттық үгіт» үшін кінәлі деп танылып - Кеңес өкіметіне өшпенділік танытқаны үшін сегіз жылға еңбекпен түзеу лагерінде жазасын өтеуге үкім шығарылып, Ақмола бөлімшесінің Қарлаға бөліміне жіберілді.

1942 жылы ол лагерьде тұтқындалды. Ол «Евдокия (Андрианова) мен 11 тұтқынның ісі. Ақмола. 1942 ж.» топтық ісі бойынша тергеуге алынды.

1942 жылы 20 сәуірде Қарағанды ​​облыстық сотының Ақмоладағы Қарлаг бөліміндегі қылмыстық істер жөніндегі сот алқасы оны ату жазасына кесті.

1942 жылы сәуірде атылған. Жерленген жері белгісіз.

1989 жылы 30 мамырда Липецк облысының прокуратурасымен 1937 жылғы қуғын-сүргін үшін ақталды.

1993 жылы 14 сәуірде Қазақстан Республикасының Заңы бойынша 1942 жылғы қуғын-сүргін кезінде ақталды.

Ол Алма-Ата епархиясының ұсынысы бойынша 2000 жылы 13-16 тамызда Архиерейлік Соборында қасиетті шейіт санатына қосылған.