Николай (Клементьев)

Дүние жүзінде Николай Федорович Бардаков (Клементьев) 1873 жылы 6 қазанда Кострома губерниясы (қазіргі Иваново облысы) Нерехтский уезінің Лосевая ауылында дүниеге келген. Ол діни қызметкер Федор Николаевич Бардаков пен Евпраксия Петровнаның отбасындағы үш қыздан кейінге жалғыз және кенже ұлы болатын.

Николайдың ерте балалық шағы оның әкесі 1875 жылы желтоқсанда ауыстырылған Макарьевск ауданы, Круцы ауылында өтті. Ауыл Ширмакше өзенінің бойында, Пучежден Ковернино ауылына баратын сауда жолында, Нижегород губерниясының Семеновск ауданымен шекаралас жерде орналасқан.

1884 жылы Кострома діни училищесіне оқуға түсті, содан кейін 1889 жылы Кострома діни семинариясына оқуға түсіп, оны 1895 жылы бітірді.

Санкт-Петербург діни  академиясына оқуға түскеннен кейін Николай Федорович өзінің отбасылық тегін жаңаға ауыстырды - Кострома құжаттарында бұл факт алғаш рет Никольск шіркеуінің діни тізімдемесіне(1897) тіркелді, онда, атап айтқанда, бұл жазылған: «Діни қызметкердің жесір әйелі Эфрасия Петрова Бардакованың ұлы - Николай Феодоров Клементьев, Санкт-Петербург діни академиясында оқиды, мінез-құлқы өте жақсы».

1899 жылы Санкт-Петербург діни академиясын богослловия кандидаты дәрежесімен бітіріп, Александр Невский діни мектебінде логика және латын тілінің мұғалімі қызметін алды.

1904 жылы 7 мамырда ол Санкт-Петербургтегі Большеохтинская Георгий зират шіркеуінің діни қызметкері болып тағайындалды. Сонымен қатар Охтинский балалар үйінің шіркеуінде қызмет етті.

1908 жылдың 7 желтоқсанынан бастап Үлкен Охтадағы Қасиетті Рухтың Түсуі шіркеуінде қызмет етті.

1914 жылдан кейін жесір қалады.

1919 жылы 7 сәуірде ол протоиерей дәрежесіне көтеріліп, Петроградтың Киелі Рухтың шығуы шіркеуінің басшысы, сондай-ақ 10-шы өкілдіктің құрметті өкілі болып тағайындалды.

1922 жылы ол «шіркеу құндылықтарын тәркілеу» ісі бойынша қамауға алынды, үш жылға бас бостандығынан айырылды, бірақ 9 айдан кейін босатылды.

Жесір қалды. 1924 жылы ол монахтықты қабылдады және 23 маусымда Петроград епархиясының викариясы Сестрорецк епископы болып тағайындалды. Тағайындауды Патриарх Тихон (Беллавин) басқарды.

Ол жаңашылжарға белсенді түрде қарсы шықты. 1925 жылдың 11 мамыры мен 25 маусымында епископтар Венедикт (Плотников) және Иннокентий (Тихонов) бірге отарға жаңашылдарға сенбеуді ескертіп, олардың 1925 жылғы кеңесіне дайындыққа қатысудан бас тартуды ұсынған хабарламаларға қол қойды.

1925 жылы 15 желтоқсанда тұтқындалып, үш жылға Иркутск облысына жіберіледі. 1929 жылы тұрғылықты жеріне шектеу қойылып, босатылды.

Епископ Николай Тверьге қоныстанып, тек 1931 жылы ғана Ленинградқа оралды, онда ол жалпы  паспорттандыру енгізілгенге дейін бір жарым жыл қыздарымен бірге тұрды. Билеушіне Ленинградта тұруға рұқсат алуға рұқсат етілмеді. Ол Тихвин қаласына барды, бірақ сонда да оны тіркеуден бас тартты.

1933 жылы 22 наурызда Великоустюжский епархиясын басқаратын Никольский епископы болып тағайындалды. 1933 жылы мамырда Великоустюжскийге келді.

1924 жылдың 6 шілдесінен 1933 жылдың 4 сәуіріне дейін Ленинград епархиясының Охтинск викариатын уақытша басқарды.

1934 жылы 9 шілдеде ол архиепископ дәрежесіне көтеріліп, Великоустюжский мен Усть-Вымның басқарушы епископы болып тағайындалды.

1935 жылы 7 желтоқсанда ол тоғыз әріптесімен бірге «контрреволюциялық топқа қатысты» деген айыппен тұтқындалды. Айыптауда былай делінген:

«Великоустюжский қаласындағы архиепископ Клементьев 1933 жылдың соңынан бастап өз айналасында діни қызметкерлердің ең әсершіл және антисоветтік көзқарас ұстанатын топты ұйымдастырды, олармен епархия кеңесінің отырыстары мен түрлі мерекелік шараларды сылтау етіп, Кеңес өкіметіне қарсы тұру мәселелерін талқылайтын жиындар ұйымдастырады, сонымен қатар, ол шіркеу мінберін контрреволюциялық үгіт үшін кеңінен пайдаланған.

1936 жылы 3 қыркүйекте КСРО НКВД-ның Арнайы мәжілісінде Қазақстанға 5 жылға жер аударылды.

Ол Оңтүстік Қазақстан облысы Түлкібас ауданы Ванновка ауылында айдауда болған.

1937 жылы 23 желтоқсанда ол «контрреволюциялық әрекет жасады» деген айыппен айдауда жүргенінде тұтқындалды. 26 желтоқсанда ол Түлкібас аудандық НКВД-сына арыз жазды: «Мен Ванновкада және Түлкібас ауданынан тыс жерде әкімшілік жер аударуда болған кездегі менің антисоветтік іс-әрекеттеріме қатысты қойған сұрақтарыңызға жауап ретінде мынаны айтамын. Жасыма (65 жас) және денсаулығыма, сондай-ақ қандай да бір жүмыстың қызмет дәрежесіне байланысты маған мұндай жұмысты атқару аяғымдағы ауырсыну мен жиі бас ауруын қосқанда қиынға соғатын еді. Мен пәтерімнен апталар бойы шықпастан, тек қажет болған кезде ғана шығып тұрдым: ғибадатханаға, поштаға, не НКВД-ға белгілену үшін... Мұнда келгеннен кейін мен Ташкент архиепископына бір хат жаздым. Ванновский приходының рухани жетекшісі архипескоп Бориске (Шипулин)  мүмкіндігінше маған батасын беруін өтініп, Қасиетті ғибадатханада дұға ету үшін қызмет етуді, ал егер мүмкін болмаса, өз пәтерімде осындай қызметімді жүргізуге батасын беруді сұрадым ... Великий Устюгтен шыққан архиепископ Борис менің жолдасым болып табылады, өтінішіме жазбаша жауап берді және шіркеуге де, үйге де батасын берді... Мен НКВД-ға өзім туралы айтатын ештеңе жоқ. 26.12.1937 Николай Клементьев».

Айыптау қорытындысынан:

«Түлкібас өңірінде Кеңес өкіметіне қарсы жауласып, партия мен үкіметтің қызметін жамандауға бағытталған жүйелі түрде қарсы үгіт-насихат жүргізді, ол контрреволюциялық діни қызметкерлермен және КСРО-ның әртүрлі қалаларында жер аударылғандармен тығыз байланыста болып және контрреволюциялық әрекеттерде нұсқаулар берген».

30 желтоқсанда Оңтүстік Қазақстан облысындағы НКВД жанындағы Үштік оған ең ауыр жаза үкімделді.

1937 жылы 31 қаңтарда 24 сағатта атылды.

1989 жылы 31 мамырда Шымкент облысының прокурорымен 1937 жылғы қуғын-сүргінге байланысты ақталды.

2000 жылы тамызда Орыс Православие Шіркеуінің Архиеерйлік  Соборында бүкіл шіркеулік құрмет үшін Ресейдің қасиетті жаңа шейіттері мен конфессаторлары санатына қосылды.