(1870 - 1937) – діни қызметкер, қасиетті шейіт
Еске алу күні 28 қараша (15 қараша, ескі күнт.) Орыс шіркеуінің жаңа шейіттер мен конфессерлер соборында.
1870 жылы Мәскеу губерниясының Троицкое селосында діни қызметкердің отбасында дүниеге келген.
Діни семинарияны бітіргеннен кейін ол диакон дәрежесіне, содан кейін діни қызметкерге тағайындалды. Ол Гороховый алаңындағы Мәскеудің Вознесенский шіркеуінде қызмет етті.
Тұтқындауға дейін аз уақыт бұрын ол Ивановское ауылындағы (Мәскеу облысының Реутовский ауданында) шомылдыру рәсімін жасаушы Иоанн шіркеуіне ауыстырылды, онда ол 1936 жылдың соңына дейін қызмет етті.
1936 жылы 26 желтоқсанда сөз тасыды деген айыппен тұтқындалып, Мәскеудегі Бутырка түрмесіне қамалды. Оған «партиялық және кеңес өкіметінің қызметіне қарсылық танытты» деген айып тағылып, Қазақстанға бес жылға жер аударылды. Қазақ КСР-нің Шарбақты станциясында айдауда болған. Онда Петр әке қуғын-сүргінге ұшыраған басқа клириктер және қарапайым адамдармен кездесті. Шейіт болғандар мүмкіндігінше ғибадат етуді жүйелі түрде атқаруға тырысты.
Ол 1937 жылы 20 қарашада қуғында жүргенінде «барлық бағыттағы діни қызметкерлер мен сектанттардан тұратын шіркеу-сектанттық контрреволюциялық топтың мүшесі» деген айып тағылып, тұтқындалды. Ол «Архиепископ Агапит (Борзаковский) және басқалардың ісі. Павлодар, 1937 ж.» топтық ісі бойынша тергелді. Жауап алу кезінде ол өзінің қандай да бір секталық топтарға қатысын үзілді-кесілді жоққа шығарды, бірақ пәтерде православиелік діни қызметкерлер өткізетін қызметтерге қатысқанын жоққа шығармады.
1937 жылы 25 қарашада Шығыс Қазақстан облысындағы УНКВД үштігі өлім жазасына кесілді.
1937 жылы 28 қарашада таңғы сағат 2-де атылды. Жерленген жері белгісіз.
1990 жылы 14 сәуірде Павлодар облысының прокуратурасымен 1937 жылғы қуғын-сүргін үшін ақталды.
2000 жылдың тамызында Орыс Православие Шіркеуінің Архирейлік Кеңесінде Орыс шіркеуінің жаңа шейіттері мен конфессаторлары ретінде әулиелер қатарына қосылды.
Қазақстан әулиелері
