1880 жылы 11 қарашада Тамбов губерниясының Избердеев ауданы, Новая Ситовка ауылында дүниеге келген. Ол 1904 жылы 21 наурызда Шіркеу мұғалімдер семинариясын бітірді.1910 жылы 28 қазанда дикон дәрежесіне тағайындалды. 1914 жылдан бастап Тютчево ауылында діни қызметкер болып жүріп жесір қалады. Содан кейін ол Финляндия епархиясының Выборг қаласында, содан кейін Липецктегі Тамбов епархиясында діни қызметкер болып қызмет етті. 1926 жылы 20 тамызда ол Липецк епископы болып тағайындалды. Липецк епархиясының құрамына Липецк, Боринский, Нижне-Студенецкий, Краснинский, Лебедянский және Трубечинский округтерінің приходтары кірді. Епископ Уар жаңашылдықтың ымырасыз қарсыласы, Липецк облысындағы православиенің тірегі болды. Ол Липецк қаласындағы Христорождественский соборында, ал 1931 жылы жабылғаннан кейін Древне-Успенская монастырлық шіркеуінде қызмет етті. Епископ Уардың православие шіркеуін сақтаудағы архипасторлық қызметі, оның православиеге адалдығы және діндарлар арасындағы атағы жергілікті билік өкілдерін алаңдатты. Ол қажетсіз епископтан құтылудың себебін іздеді.
1935 жылы 19 сәуірде пасха алдындағы жұмада жергілікті биліктің бұйрығымен Студенки ауылындағы Христорождественская шіркеуінде қоңырауларды алып тастау үшін жұмысшылар тобы пайда болды. Ось ғибадатханадан қоңырауларды алып тастауға жол бермеу үшін көптеген жергілікті тұрғындарды жинады. Тәртіпсіздік екі күн бойы жалғасты.
1935 жылы 26 сәуірде НКВД-ның Липецк қалалық бөлімі қылмыстық іс қозғады, онда епископ Уарға Студеневская шіркеуінің приходтары кеңес өкіметіне қарсылық көрсетіп, антисоветтік мәлімдемелер жасаған жаппай наразылық акцияларын ұйымдастырды деп айыпталған. 1935 жылы 8 маусымда епископ Уар қамауға алынды.
1935 жылы 11 қыркүйекте Липецк қаласындағы арнайы сот алқасының көшпелі отырысында РСФСР Қылмыстық кодексінің 58-10-бабының 2-бөлігі, 58-11-тармақтары бойынша 8 жылға бас бостандығынан айырылды. 1936 жылы 8 ақпанда Мичурин түрмесінен келген Карлагқа жіберілді. Жазасын лагерьдің Самара бөлімшесінде өтеген. №9 ет совхозында дәрігердің көмекшісі, кейін Самара УЧСК-да есепші болып жұмыс істеген.
1937 және 1938 жылдардағы медициналық тексеру кезінде миокардит, әулие Вита биі диагноздар қойылды.
1938 жылы 22 қыркүйекте Меркеле учаскесіндегі аурухананың тыс жерінде қайтыс болды. Медициналық деректерге сәйкес, өлім жүрек бұлшықетінің дегенерациясынан болған. Қарлагтың (қазіргі Қарағанды облысы, Мичурин ауданы, Самарка ауылы) Самара бөлімшесінің зиратында жерленген.
РСФСР Жоғарғы Соты Президиумының 1991 жылғы 20 қарашадағы қаулысымен Петр Алексеевич Шмарин «қылмыс белгілерінің жоқтығы үшін» ақталды.
2000 жылдың тамызында Орыс Православие Шіркеуінің епископтарының мерейтойлық кеңесінде епископ Уар Ресейдің шейіттері мен конфессорлар арасында бүкіл шіркеулік құрмет үшін дәріптелді.
Қазақстан әулиелері
